De makkelijke weg

Deze week hoorde ik op de radio een liedje waarvan de tekst ‘I won’t take the easy road’ in mijn hoofd bleef hangen ('My silver lining' van First Aid Kid).

Meestal zijn we geneigd de makkelijke weg te kiezen. In het werk, vriendschappen, relaties, etc.  Het is lekker veilig, we lopen geen risico’s, hoeven geen uitdagingen aan te gaan. We weten waar we aan toe zijn en wat we kunnen verwachten.

De comfortabele weg is fijn, maar is het uiteindelijk wel datgene wat ons het meest zal opleveren? Ik geloof van niet.

Door te kiezen voor ‘the easy road’ houden we onszelf tegen om ons te ontwikkelen en te groeien. Het zorgt ervoor dat we ons focussen op de korte termijn en onze dromen vergeten. Wanneer we kiezen voor makkelijk zetten we onszelf in een soort van ‘overleven-stand’, we gaan dan niet voor de uitdagingen die er op ons pad komen.

We worden allemaal getest in het leven. Iedereen heeft zijn/haar eigen obstakels die we op onze weg tegenkomen en moeten overwinnen. Als het moeilijk wordt zijn we snel geneigd om excuses te bedenken. Dan kiezen we vaak voor de makkelijkste weg met als gevolg dat we er over een tijdje opnieuw tegenaan lopen en vaak is het probleem dan nog erger dan dat het eerst was. Herkenbaar?

Als we de dingen blijven doen die we altijd doen, dan weten we wat het resultaat zal zijn. Ons leven zal waarschijnlijk niet veel beter worden, maar we weten in ieder geval zeker dat het ook niet slechter zal worden. Gemak wordt vaak gevoed door angst. Er is altijd de angst dat het nóg erger kan worden. Maar wat als onze angsten nooit uitkomen en we daardoor een heleboel mooie kansen mislopen? Het is niet realistisch om geen angsten te hebben, maar laten we ervoor kiezen om ons niet door onze angsten te laten leiden. Wanneer we afwijken van het vertrouwde pad, nemen we een risico. Het zou inderdaad minder leuk kunnen zijn, maar…het zou ook veel fijner kunnen zijn. Het maakt ons leven in ieder geval interessanter!

Uit onze comfortzone komen is ‘not the easy road to take’. Het is lastig, we zien direct allerlei beren op de weg. Wat we in ieder geval kunnen doen is groot denken, maar klein beginnen. Een kleine stap voelt misschien alsof die niets uitmaakt, maar elke kleine stap in de juiste richting is altijd nog beter dan passief afwachten tot er een juist moment komt. Garanties hebben we nooit, behalve de garantie dat wanneer wij geen stap zetten er niets zal veranderen. Bovendien gaat de tijd toch wel voorbij, of wij nu een nieuwe stap zetten of niet. Wij zijn zelf degenen die het juiste moment kunnen creëren.

Laten we investeren in ons eigen geluk en stoppen met het onderschatten van onze capaciteiten, we zijn namelijk tot veel meer in staat dan dat we zelf voor mogelijk houden!

- we don’t grow when things are easy, we grow when we face challenges -